De omgekeerde geboorte
29 januari 2018Dat je de hond uitlaat en het inziet. Het puzzelstukje valt op de plek.
Let wel, het gaat hier alléén om een hond van het mannelijke geslacht, een reu wel te verstaan.
Nu verschilt het per hondenras en zeker ook leeftijd speelt een rol, maar over het algemeen gaat dit verhaal wel op, net als het puzzelstukje.
Wanneer je de reu uit laat, plast hij regelmatig over een graspol, een stuk hout, in ieder geval iets ‘opstaands’ in het landschap.
Nu kun je daar iets van zeggen, het gebeurt al best vaak, maar kom nu eens een andere hond tegen, vooral een hond van hetzelfde geslacht. Ze spitsen de oren (tenzij hangoren, maar dan lijken ze het alsnog te proberen), versnellen, maken er bijna een ‘fier paardendrafje’ van en daar gaan ze; erop af, terwijl ze eigenlijk nauwelijks weten waar ze mee te maken hebben en ook niet volledig meekrijgen wat zich daar afspeelt, hoe de situatie is. Soms wordt kort beleefd gesnuffeld en dan gaan de mannen ‘plasjes doen’. Plast er één tegen een struik, vlug volgt de ander.
Het is vooral grappig als er al meerdere reuen ter plaatse zijn. Je komt aanlopen met je hond, hij weet niet waar het over gaat, wat de situatie is, maar gaat ook direct aan de slag om druk zijn plasjes te doen. Plast er eentje over die graspol die het toch al zo te verduren heeft, weet de rest niet hoe snel ze moeten volgen om er toch even snel hún plasje over te sproeien, ze urineren nog net niet over elkaar heen. Het ene plasje is nog belangrijker dan het andere.
Je hebt als hondenbaasje op dat moment alleen maar de stille hoop dat één reu uiteindelijk stopt en doorloopt, waarbij de rest ook, na ‘toch-nog-even-snel-zijn-belangrijkere-plasje-er-nog-even-overheen’ volgt. Waarbij de reu die het laatste plasje mag doen, heel tevreden en trots mee trippelt met een blik die lijkt als ‘ja, dat heb IK toch maar mooi even gefixt’.
Zo.
Vervang nu de ‘reu’ in dit verhaal voor een ‘man’ in je (werk)omgeving.
Vervang nu ‘plasje’ door ‘mening’.
Ook ik heb mijn plasje gedaan (
Dat je de hond uitlaat en het inziet. Het puzzelstukje valt op de plek.
Let wel, het gaat hier alléén om een hond van het mannelijke geslacht, een reu wel te verstaan.
Nu verschilt het per hondenras en zeker ook leeftijd speelt een rol, maar over het algemeen gaat dit verhaal wel op, net als het puzzelstukje.
Wanneer je de reu uit laat, plast hij regelmatig over een graspol, een stuk hout, in ieder geval iets ‘opstaands’ in het landschap.
Nu kun je daar iets van zeggen, het gebeurt al best vaak, maar kom nu eens een andere hond tegen, vooral een hond van hetzelfde geslacht. Ze spitsen de oren (tenzij hangoren, maar dan lijken ze het alsnog te proberen), versnellen, maken er bijna een ‘fier paardendrafje’ van en daar gaan ze; erop af, terwijl ze eigenlijk nauwelijks weten waar ze mee te maken hebben en ook niet volledig meekrijgen wat zich daar afspeelt, hoe de situatie is. Soms wordt kort beleefd gesnuffeld en dan gaan de mannen ‘plasjes doen’. Plast er één tegen een struik, vlug volgt de ander.
Het is vooral grappig als er al meerdere reuen ter plaatse zijn. Je komt aanlopen met je hond, hij weet niet waar het over gaat, wat de situatie is, maar gaat ook direct aan de slag om druk zijn plasjes te doen. Plast er eentje over die graspol die het toch al zo te verduren heeft, weet de rest niet hoe snel ze moeten volgen om er toch even snel hún plasje over te sproeien, ze urineren nog net niet over elkaar heen. Het ene plasje is nog belangrijker dan het andere.
Je hebt als hondenbaasje op dat moment alleen maar de stille hoop dat één reu uiteindelijk stopt en doorloopt, waarbij de rest ook, na ‘toch-nog-even-snel-zijn-belangrijkere-plasje-er-nog-even-overheen’ volgt. Waarbij de reu die het laatste plasje mag doen, heel tevreden en trots mee trippelt met een blik die lijkt als ‘ja, dat heb IK toch maar mooi even gefixt’.
Zo.
Vervang nu de ‘reu’ in dit verhaal voor een ‘man’ in je (werk)omgeving.
Vervang nu ‘plasje’ door ‘mening’.
Ook ik heb mijn plasje gedaan 🙂(
